Նոր տարին Երևանում ուրիշ է, իսկ գյուղում՝ ուրիշ: Այստեղ նոր տարին նշում են հին ժամանակների պես՝ չկա հրավառություն, չկան բոմբեր, մեքենաներ ու համերգներ:
Ես հայրկիս հետ գնացի գյուղ: Այդ գյուղի անունը Լորուտ է: Նա գտնվում է բարձր սարերի մեջ, որտեղ գայլեր կան:
Հայրիկս էլ է փոքր ժամանակ Նոր տարին նշել այնտեղ: Նա պատմում է, որ ձիեր են նստել ու գյուղի սարերում մրցումներ արել: Մեր տան բակում 10-ից ավել ձիեր կային, բայց նրանք դեռ փոքր էին ու մենք չնստեցինք, որ մեջքները չցավան:
Հիմա Նոր տարվա համար ամեն ինչ առնում են խանութից ու շուկայից: Իսկ հին ժամանակ ամեն ինչ պատրաստել են ինքնուրույն, մրգերը քաղել են ծառերից, չիր պատրաստել: Հին ժամանակ Նոր տարվա առաջին գործը հաց թխելն էր: Ես էլ թխեցի իմ առաջին հացը:
Հետո արդեն հոթ դոգ թխեցի՝ երշիկով ու խաչապուրի: Բոլորը հավանեցին իմ թխածները: Մենք նոր տարին անցկացրինք շատ լավ: Հեռուստացույց քիչ նայեցինք, համակարգիչով չխաղացինք: Ավելի շատ խաղացինք ձնագնդի՝ մաքուր ձյունով:
Գյուղի շների ու այլ կենդանիների համար էլ էր Նոր տարի: Նրանց շատ ուտելիք էին տալիս: Բայց մենք խոզուկներ տեսանք, որ շատ էին սոված: 
Ամեն գիշեր ես ուշ էի քնում ու վառարանի մոտ մենք զրուցում էինք: Գիշերը այնտեղ շատ ցուրտ էր ու քամի: Բայց ես սիրում էի դուրս գալ ու նայել գյուղին:
Սարգսյան Սարգիս 
Pingback: Առցանց ամանորյա աշխատանք հայրենագիտությունից — ՄԱՍՐԵՆԻ